Kilka słów o napadach na banki

Dziś tekst dla tych, którzy lubią się pośmiać. Historia, która jest prawdziwa i która wydarzyła się kilka lat temu. Przypomniał mi o niej wczorajszy napad na jeden z warszawskich oddziałów bankowych, o którym informowały media. Na szczęście nikomu nic się nie stało, bo i stać się raczej nie mogło. Piszę tak, ponieważ dziś na oddziały banków napadają tylko idioci lub desperaci, którzy nie posiadają cech bezwzględnych bandytów. Od dawna już banki nie trzymają w swoich oddziałach dużych kwot w gotówce, a nawet jeżeli tak robią, to jest ona zabezpieczona w specjalnych urządzeniach, do których żaden z pracowników nie ma bezpośredniego, a już na pewno szybkiego, dostępu. Jeżeli dodamy jeszcze do tego wszelkiego rodzaju miejskie monitoringi i setki prywatnych kamer, to szansa na szybkie odnalezienie sprawcy napadu jest duża. Dlatego napadów jest coraz mniej. Kiedyś tak nie było i napady zdarzały się znacznie częściej. Czasem bywały one groźne i zostawiały trwały ślad w psychice pracowników banków, ale czasem bywały też śmieszne. I właśnie jedno z takich zabawnych zdarzeń chciałbym tu opisać.

Banki nie lubią się chwalić jak często dochodziło w ich oddziałach do napadów, często trzymają to w tajemnicy i informacje na temat napadów w dużej liczbie przypadków nie są upubliczniane. Dbanie o swój wizerunek i nie wywoływanie paniki wśród klientów ponad wszystko. W tym przypadku było podobnie, nikt się tym na zewnątrz nie pochwalił. Dlatego żeby nie narażać się na reakcję banku, o którym napiszę, nie podam jego nazwy ani miejscowości, w której owe zdarzenie miało miejsce. Napiszę tylko, że chodzi o jeden z większych banków, który swego czasu mocno postawił na rozwój swojej sieci placówek.

Patrząc na polskie ulice i widoczne na nich witryny lokali usługowych przeważają dwa obrazy – banki i apteki. W tym wypadku było podobnie. Oddział banku sąsiadował przez ścianę z apteką. Pewnego dnia do biura bezpieczeństwa banku zgłosiła się policja. Poinformowała, że prowadzi śledztwo w sprawie napadu na aptekę i ma prośbę do banku o udostępnienie nagrań z kamer, które są zamontowane w oddziale. Apteka własnego monitoringu nie posiadała, ale jedna z kamer banku obejmowała swoim zasięgiem główne wejście do apteki i z dużym prawdopodobieństwem nagrała moment wejścia złodziei do środka. Bank oczywiście się zgodził i przystąpiono do odtworzenia nagrań. Przestępców rzeczywiście nagrano i byli doskonale widoczni na filmie, ale okazało się, że cała sytuacja wyglądała trochę inaczej niż myślała do tego momentu policja… Był środek dnia, dzień dość leniwy, przez kilka godzin od otwarcia do oddziału przyszło tylko kilku klientów. I nagle na nagraniu widać jak z impetem otwierają się drzwi oddziału i wbiega do środka dwóch gości w kominiarkach i z pistoletami w dłoniach. Stają na środku oddziału wyraźnie zaskoczeni. Konsternacja. Rozglądają się, zaczynają ze sobą nerwowo rozmawiać, coś krzyczą. Po kilku sekundach wybiegają z oddziału, otwierają drzwi znajdującej się po sąsiedzku apteki i wchodzą do środka. Tam jak już wcześniej ustalono, grożąc bronią pracownikom zażądali oddania całości utargu z kasy, a jak tylko dostali to czego chcieli, szybko uciekli z miejsca przestępstwa. Ale co tak naprawdę wydarzyło się w oddziale banku? Otóż w momencie napadu w środku nie było żadnego pracownika!!! To znaczy pewnie ktoś był, tego dnia do pracy przyszło ich nawet kilku, ale jak się później okazało jeden był na zapleczu, drugi wyszedł zapalić, jeszcze inny poszedł na lunch. A złodzieje mieli po prostu pecha… Oczywiście procedury banku nie dopuszczają sytuacji, że oddział jest pusty i cała ta historia zakończyła się zwolnieniem z pracy zespołu pracującego w tym konkretnym oddziale. Pytanie co lepsze – przeżyć napad czy stracić pracę za złamanie procedur? A swoją drogą bezcenne musiały być miny złodziei jak zorientowali się, że nie mają z kim rozmawiać o kasie… Pewnie wcześniej przygotowanie napadu zajęło im trochę czasu. Zakładam, że obserwowali oddział, planowali godzinę napadu i drogę ucieczki, zainwestowali w sprzęt i ubiór. Ale jak widać przygotowując się zadbali także o plan B i dlatego najbardziej poszkodowana na końcu okazała się apteka.

Takich historii jak ta opisana powyżej było oczywiście więcej. Sam znam jeszcze kilka, ale dziś już nie będę o nich pisał. Jeżeli ktoś zna podobną i chciałby się podzielić swoją wiedzą to zapraszam do wpisów  w komentarzu.